Dati may nabasa akong article na "biochemically" inclined daw ang isang tao na kumanta habang nasa loob ng banyo. Bata pa ako noong nabasa ko yun. Parang tinawanan ko lang yata yun at hindi nagbother na maghanap ng peer-reviewed, double-blind RCTs o mga meta-analysis.Pero siguro nga may something magical tungkol sa banyo kaya napapa-isip ka nang matatalinghagang bagay. Parang kanina. Nakalimutan ko ang pagdagundong ng dibdib ko dahil sa nalalpit kong bitay, aka endo grandrounds, noong nakapagmuni-muni ako habang naliligo.
Kamakailan lang kasi nakita ko sa Facebook ang isa kong classmate noong pre-school and early gradeschool ako. At hindi ko na siya nakita ever since. Literally, hindi ko siya nakilala noong tinitingnan ko ang profile picture niya. Kung hindi lang talaga ako familiar sa name niya (at hindi common ang name niya) hindi ko iisipin na kilala ko siya. Pero noong in-accept na niya ko at tiningnan ko ang iba niyang pictures saka lang ako na-convince na siya nga iyon.
Mayroon siyang mga wedding pictures doon sa album niya. Wow! Ang ganda talaga. Big time yung photog niya. Pagkatapos kong tingnan yung mga picture niya, napansin ko yung mga profile picture at mga pangalan ng mga ka-FB ko. Ang daming may second name na. And almost all of them, picture ng baby nila yung profile pic.
Lub dub. Lub dub.
Ang tanda ko na pala talaga.
Splash. Splash.
People around me are engaged, married and have kids.
Lub du-dup. Lub du-dup.
Nag-congestive heart failure ako noong naalala ko na 6:00 am na at grandrounds ako. Pero yun nga yung distinct about my morning and my every morning for that matter. While I am busy trying to remember the slides I will present later (or pag run down ng CVU patients sa utak ko isa-isa on any other day) other people are busy doing the "non-doctor" things.
Habang ang status ko ay "getting ready for my grandrounds" sila ay "treats her kid to this dessert," or "does not want to go to work today," or "has changed her relationship status and is now engaged." Tapos na yung period na debut ang ina-attendan. Kasalan at binyagan na ang "in" ngayon among my friends. (Sana matagal pa bago yung burol na ang new form of reunion.)
Iba nga siguro pag nag-doktor ka. Sabi nga ni Cory Aquino, pag naging presidente ka, "you must be prepared to live simply." Pero siguro pag doktor ka dahil di mo alam kung pano maging presidente, you must be prepared to leave your life as you knew it. Hindi maga-apply ang norms ng society, as if may toggle switch ang social life mo at na-switch off na siya til further orders.
Hay.
Pero siguro puyat lang ako, and maybe I am spending too much time on FB. (O, hindi ka guilty sa latter? Ha? Ha?)
Ubos na ang tubig sa timba sa CCU. This is it pancit. Grandrounds na. Rounds mamaya.
1 comments:
was thinking of the same thing kagabi sa fb after scanning through the pics of my mates who are working now and who have been travelling here and there. ah med school. (at least you're done na, but that doesn't make yours any easier i bet hehe).the irony of life is that kung sino pa yung tinitingala ng ibang tao, like med students and doctors, sila pa mas maraming issues...like, how I sometimes wish I could just take off easily from med school and fulfill my hobbies. pero sometimes lang yun. i chose this and i wasn't forced. and i'm not angry or regretful or anything. it's just kinda sad na I miss some things in life in exchange for something larger than life.
Post a Comment