"Dr, good morning po, CVU. Si 2001 po mataas na yung BP 180/100!" Nagising ako dahil previously hypotensive yung patient, has been off pressors for 12 hours already. At noong oras na yon ay namamayagpag na ang BP niya. Lumabas ang totoong kulay niya. Ayan na ang reason for admission niya.
Pero ang nakagising talaga ng ulirat ko ay ang malakas na malakas na ulan na humahampas sa bintana ng CCU callroom.
Pumunta ko sa patient at nagcheck ng BP. Nag-update ng consultant at nag-order sa chart. At humiga muli.
-----------
4 am kanina. Nokia tune ringing.
"Dr, good morning po, CVU. Si 2008 po, yung post CABG natin nagche-chest pain." Sabi ko, "hindi ba naka NTG drip siya? hindi ba yan post-op site pain? ECG tayo." Nagring ulit phone ko in half a minute at ang sabi "doc, yung sugat nga po yung masakit."
Ok. So nakahiga ulit ako. Humahampas pa din si ulan. Meron na akong balita sa mga nangyayari sa labas but I had to see it for myself. Kaya noong bumangon ako eto ang bumulaga sa akin:
Kahit ang mga naka-botas ay lubog pa rin. Ang paypark na elevated na ay lubog pa rin. Amoy na amoy ang tubig kanal sa buong ospital. Naisip ko ang mga pasyente sa San Vicente. Si 1078 kaya ay buhay pa at nandon pa?
At ang nakahihindik na tanong: "PANO NA ANG MGA GAMIT KO?!!!" Nakatira kasi ako sa isang boarding house sa likod lang ng UST at nasa 1st floor ako. Que horror!!!! Naalala ko ang mga sapatos ko. Ang mga plugs!
4 hours lang ang nakalipas and how it changed everything!!! Skeleton force na daw. Pero, duh! So asan naman ang reliever ko? Wala din.
"You changed my life in a moment..." ayan, kumakanta si Marvin sa background habang nagta-type ako. How true. How true.
------------
Ang masakit dito, magra-rounds pa rin ako in a while. At pagkatapos noon, balik na naman sa paggawa ng grandrounds!!!! Que horror!!!
0 comments:
Post a Comment